कण वर्षेचा क्षण रेंगाळे...

सोमवार, १८ जुलै, २०११

पावसाची साथ कुणाला नको असते? पण माणसाला हे क्षण जपून ठेवावेसे वाटतात. नभातून कोसळणारा पाऊस, चोहोबाजुला पसरलेली हिरवाई आणि "थांब, मी या पावसाला कैदच करून टाकते!" म्हणणारी चिंब प्रिया...
स्वर्ग-स्वर्ग तो अजून काय असतो?

प्रचि १

मेघांचे उत्सव रिमझिमणारे
जलदांचे अन सुरेल चिंतन
समीर बावरा निरंतर गातो
आषाढातील जलदाच्या वेणा...

निळे सावळे घन थरथरणारे
दंव्-बिंदूचे अन हळवे स्पंदन
विहग स्वरांचे सुखे मिरवती
शुभ्र क्षणांचा सुरेल मेणा...

गीत अधरीचे ते हूळहूळणारे
थिजलेल्या अन मौनाचे मंथन
मेघही वळले होवून आतूर
अन जलधारांची अक्षयवीणा...

ते मुग्ध इशारे प्रतिबिंबांचे
रुजलो अन होवून हिरवे पाते
लंघुन सार्‍या सीमा शब्दांच्या
एकटा कोरतो मौनाच्या लेण्या...

प्रचि २

प्रचि ३

प्रचि ४

पाऊस आणि फ़ुले सर्वांनाच आवडतात. मग ते एकमेकांनाही आवडले तर नवल काय? पावसाळा सुरू झाला की जलधारात सचैल भिजलेली फ़ुले आणि फ़ुल-पाकळ्यांवर हट्टाने रेंगाळलेले जलधारांचे नाजुक थेंब सगळीकडे बघायला मिळतात. मग आपल्यालाही कधी ते इवलेसे फ़ुल तर कधी तो नाजुक पाण्याचा थेंब व्हावेसे वाटते.

पांघरुनी पाऊसधारा
लाजरे मी फ़ुल बनावे
क्षणभंगुर जलथेंबाचे
हलकेच तोल सावरावे

प्रचि ५